Ef listinn virkar ekki.

Þá er Siggi minn Pönk með þessa tillögu sem ég vill benda sterklega á.

Tekið úr Lífsmörk 1.tbl.

 

Ólíkt við mörg önnur evrópulönd er það hefð á Íslandi að kaupa frekar en leigja íbúðarhúsnæði. Þar sem landsmenn eru almennt ekki milljónamæringar þýðir þetta staðlaða skuldsetningu heimilanna. Með verðtryggingu og uppgreiðslukostnaði er síðan heimilum landsmanna haldið í ánauð því engin leið er að ná að borga upp.

Á nokkrum áratugum (og sérstaklega með „frelsun“ bankanna) er búið að gera skuldasöfnun einstaklinga og heimila að normi.

Örfáar bankastofnanir eru áskrifendur að launum almennings. Þar sem ríkisstjórnin, stjórn seðlabankans og nýlega ríkisvæddir bankar landsins hafa fullan hug á því að herða sig við að kreista skuldara er viðbúið að fjölskyldur fari að missa heimili sín. Þó að oft sé sagt að langt sé á milli íslendinga er Ísland alltof lítið til þess að nokkur maður geti horft upp á það eiga sér stað. Almenningur mun stofna hópa sem standa saman um að verja heimili hvors annars.

Engin fjölskylda eða einstaklingur verður borinn út sé einbeittur samstöðuhópur til staðar sem varnar fulltrúum auðvaldsins vegar.

Þetta er kall eftir fólki sem hefur tíma, orku og getu til að skipuleggja sig fyrir aðra á þennan hátt. Það sem þarf að gera er að safna saman nöfnum og símanúmerum og setja upp símatré fyrir útköll. Hafa þarf (helst fleiri en eitt) neyðarnúmer og gera það aðgengilegt fyrir fólk sem hefur fengið hótanir um að vera borið út.

Það þarf enga leiðtogahæfileika til þess að skipuleggja sig á þennan hátt. Það þarf einungis að hugsa með hjartanu. Það er sama hvort og hversu mikla óráðsíu fólk hefur gert sig seka um í ímyndaðri veislu „góðærisins.“

Það þurfa allir á samstöðu að halda og allir eiga hana inni þegar sótt verður að heimilinu.

Heimili er skjól fyrir veðri, vindum og ati samfélagsins, er ekki fríðindi, lúxus eða áunnin réttindi, heldur órjúfanlegur partur af mannlegri tilvist á þeirri eyju sem við byggjum.

Okkar samfélag snýst um gagnkvæma virðingu og gagnkvæma aðstoð en ekki samkeppni. - - - - - - -

- - Þessi grein er fangin úr tímaritinu Lífsmörkum, 1. tbl, sem Sigurður Harðarson gefur úr.

Hvetja til aðgerða vegna vanda heimilanna